11

ما آدم ها هیچ وقت قدر یکدیگر را ندانستیم و همیشه فکر کردیم که دیگران ما را دوست دارند و و به ما نیاز دارند پس همیشه همه ی اخلاق های بد ما را همانگونه که تا الان تحمل کردند تا ابد نیز تحمل خواهند کرد و ادامه میدهیم به کارهایمان تا وقتی که ان فرد دیگر خسته میشود و باز هم ما به روی خودمان نمی اوریم که خیلی داریم اذیت میکنیم .تا وقتی کسی دیگر می آید و قدر او را میداند محبت میکند به او و او از تو زده میشود و تو باز هم به روی خودت نمی آوری و ادامه میدهی و همچنان خیال میکنی این آدم تحملش بالا ست و هیچ وقت از تو خسته نمیشود ولی بر خلاف اتنظار تو هر ادم هر چند هم که خوب باشد ظرفیتی برای تحمل دارد و اگر ظرف تحملش پر شود از تو زده میشود .آنوقت است که آن آدم تو را  رها میکند و میرود پی کسی که قدرش را بداند و آگر خیلی خیلی خوب باشد به پاس چند وقتی که با تو بوده تو را رها نمیکند و همچنان با تو است  ولی سرد میشود. این سرد شدن را میتوان از رفتارش فهمید .دیگر با کار های بد تو اذیت نمیشود چون برایش دیگر مهم نیست .حرف ها درد و دل هایش را دیگر پیش تو نمی اورد .همان آدمی که تا امروز اگر حرف از رفتن میزدی بهم میریخت و سرت داد میزد که تو حق رفتن نداری امروز میگوید هر جور راحتی .خستگی این آدم از تو را میشود توی چشم هایش دید .و تو وقتی از خواب بیدار میشوی که او رفته و تو ماندی و یک مشت خاطره و روزهایی که حسرتشان میخوری .تو میمانی و حسرت بودن کسی که دوستش داشتی و داری ولی او رفته است از دست کار های تو خسته شد و رفت. تو میمانی و اهنگی یک روز خودش به تو داد و الان شده حال و روز تو .تو میمانی و فکر هایی که تو را رها نمیکنند .تو میمانی و تاوان شکستن دل او .اینجاست که غرورت اجازه نمیدهد یروی بگویی غلط کردم. برگرد ...چون اگر هم بروی بگویی فرد دیگری آنچنان خودش را توی دل او جا کرده و آنچنان جای پای خود را درون زندگی اش محکم کرده است که دیگر جایی برای تو نمانده و تو از درون میشکنی و اینجاست که قدر او را میدانی ولی  این قدر دانستن نه به درد تو میخورد و نه او.و تو میمانی و یک جای خالی در دلت که هیچ وقت پر نمیشود و دوست داشتنی که الان قدری هم به حسرت بدل شده است  و همیشه توی دلت میماند  ...
ما انسان ها آدم های خوب اطرافمان دیر میشناسیم  خیـــــــــلی دیر
از انها بتی میسازیم  بتی که هیچ وقت ناراحت نمیشود دلش نمیشکند دل زده نمیشود و تحملش بالاست .و تصوراتمان از این بت وقتی درست میشود که میشکند ،از دست تو میشکند و تمام آوار او خراب میشود رو ی دل تو .اینجاست که هم دل تو زخمی میشود و هم باید تاوان شکستن او را بدهی .

یادمان باشد هر آدمی هر چقدر هم که خوب باشد نیاز دارد که درکش کنی نیاز دارد که قدرش را بدانی .باید هر چند وقت یکبار به او بگویی که من میدانم تو چقدر خوبی .باید بگویی که من تو و خوبی هایت را دوست دارم .
هر آدمی هر چقدر هم که خوب باشد برای بار اول وقتی گفتی برو نمیرود، برای بار دوم نمیرود ،برای بار سوم نمیرود ،از با چهارم به بعد جوری آرام میرود که تو حس نمیکنیمی. جسمش کنار توست ولی او رفته و تو نمیفهمی .وقتی میفهمی که بعد از یک مدت جسمش را هم با خود میبرد و تو آن موقع میفهی که دیگر دیر است  خییــــــلی دیر


آی آدم ها   هوای آدم خوب های اطرافتان را داشته باشید آنها آرام آرام می آیند و خیلی آرامتر خییــــــــــــلی آرامتر از انچه آمده اند میروند ...
آی آدم ها   حواستان به آدم خوب های دور و برتان باشد وگرنه از انها فقط چند عکس یادگاری میماند برایتان و یک مشت خاطره که تا ابد رهایتان نمیکنند  ...